Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

παττυ κι αυτοκριτική






.. αργία μήτηρ πάσης κακίας.. έτσι τον τελευταίο καιρό που οικοδομή έκατσε για τα καλά.. βρέθηκα κάποια απογεύματα μπροστά στη τιβι.. και όσο περίεργο κι αν ακούγεται.. το λιγότερο ενοχλητικό στις 18:00 αποδείχτηκε για κάποιες φορές η πάττυ.. τελικά δεν ήταν εντελώς ανώδυνο.. αυτή η καλοσύνη μου έδινε στα νεύρα.. κι άρχισα να αναρωτιέμαι.. εγώ από μέσα κάλα είμαι και με συμπαθώ όλο και περισσότερο.. μήπως έχω το σύνδρομο της πάττυ;.. όπως ήταν παλιά αυτό της πολυάννας; μήπως κάποιοι βλέπουν σε έμενα την πάττυ.. κι όπως εγώ θέλω να την χαστουκίσω.. έχουν κι αυτοί την ίδια παρόρμηση για μένα;.. είναι κι άδικο.. γιατί την πάττυ αν δε τη λειπόσουν.. μπορούσες να την χαστουκίσεις.. εύκολα.. αλλά εγώ είμαι κι ολόκληρο βόδι.. και παρά τα εδώ χαμόγελα.. εκεί έξω δε χαμογελώ χωρίς λόγο.. και να μη με λειπάτε κάποιος.. μπορεί να με φοβάται.. παρά την εκνευριστική καλοσύνη μου.. ξαφνικά με βλέπω σα βόδι.. απ' έξω.. ευτυχώς είμαι από μέσα.. :):)