,Ω ιεζαβελ θαυμαστη, βασιλισσα ωραια
γυναικα μς τα ολα σου και αμαζων εβραια,
οπου τριαντα μοναρχων εγυμνωσες τα σκελη
και μονη σου απεκοψες τα κρυφια των μελη,
κι εντος ςλαιου ζεοντος τα ερριψες με λυσσαν
Και ειδες τοσην δυναμιν βασιλικην καεισαν,
την μισανδρον μανια σου θαυμαζω και σιγω.
Αλλ'ειθε οτι εκανες σε βασιλεις μεγαλους
να ημπορουσα να'καμνα εις τους ρωμιους κι εγω
κι ετσι να παψουν οι ρωμιοι
ρωμιους να σπερνουν αλλους.