εμπρός, πεζοί μου στίχοι, φανήτε τυπωμένοι,ας σας διαβάζουν όλοι και ας σας τραγουδουν...αλλ' όμως ποιός γνωρίζει τι τύχη σας προσμένει,τι χέρια θα σας πιάσουν, τι μάτια θα σας δουν!είς ένα κι άλλο μέρος με στόμφο θα σας κρίνουν,εδώ θα σας τρομάζουν, θα σας πετούν εκεί,τι σχόλια και κρίσεις επάνω σας θα γίνουν,και τι δε θα σας ψάλουν κάμποσοι κριτικοί,θα τους ακούν να λένε:- Τι ποίησις χυδαία!τι στίχοι τετριμμένοι! τι πνεύμα χλιαρό!που έπαρσις; που μία πρωτότυπος ιδέα;τουλάχιστον να έχουν χαρτί γυαλιστερό!κι ίσως για σας κανένας φιλάργυρος φανή,και καταθυμωμένος την ώρα βλασφημήση,όπου συνδρομητής σας του ήλθε να γενή,και μ΄όλη την καρδιά τουτα φράγκα του θρηνήση.ίσως ποτέ κανένας πατέρας αυστηρός,αν πέσετε στα χέρια της κόρης του, ντραπή,κι ευθύς σας παραδώση στας φλόγας του πυρός,και στη σεμνή του κόρη αυτά τα λόγια πη:-Και εσύ τους κακοήθεις διαβάζεις ποιητάς;ντροπή αυτή η στίχοι ν' αρέσουν και στης κόραιςκατάρα στών ακάκων ψυχών τους σρεβλωτάς!διαφθορά είς όλα... O TEMPORA! O MORES!αλλά αν σας δει και δούλος κανένας του Υψίστου,πολύ φοβάμαι μήπως του φέρετε σπασμούς,μη στην οργή σας στείλη του μαύρου Αντιχρίστου,κι από το στόμα βγάλει βαρείς αφορισμούς.μα ίσως και κανένας γενναίος πατριώτηςαπό θυμό αφρίση και σκούξη δυνατά:-Οποίος της πατρίδος ανίερος ποδότης!τα όσια του έθνους θαρρεί για χωρατά.-Τι άπατρις, τι κρύα, τι κομπορρήμον Μούσα!πως βλέπουν ένα τέτοιον προδότην αναιδή;δεν ψάλλει τα τσαπράζια, τη λεβεντιά του Τούσα,το παν εξευτελίζει, τα πάντα παρωδεί.αυτά θ' ακούτε κι άλλα, ω στίχοι μου καυμένοι...θα σας υμνή εκείνος, αυτός θα σας οικτείρηίσως ποτέ η δόξα με άνθη θα σας ραίνη,μα ίσως και τυλίγουν με σας ... τουλουμοτύρι.δεν το βρίκα σε ηλεκτρονική μορφή.. το αντέγραψα από τα άπαντα του Γ. Σουρή
από τις εκδόσεις Σπυρ. Δαρέμα..