ο ξυλουργός του μεσονυκτίου..

..ήταν χειμώνας του 95.. είχαμε μείνει 2 άτομα να κάνουμε την δουλεία που έκαναν 7.. τα ξενύχτια σύννεφο.. μπαίνει στο μαγαζί ένας γεράκος μικροκαμωμένος χαμογελαστός. πολύ συμπαθητικός.. είχε ξαναέλθει στο μαγαζί για ψιλοπράματα.. βιδούλες μεντεσέδες τέτοια..
"καίγομαι" μου λέει "έδωσα ξαφνικά το σπίτι στη κόρη που παντρεύτηκε.. γιατί το δικό της θα αργήσει να παραδοθεί.. και μετακόμισα σε να χώρο πάνω από το μαγαζί.. μέχρι να δούμε τι θα γίνει.. θέλω μια ντουλάπα και μια κουζίνα.. χθες.."
"μα δε γίνεται!!!!!!" του λέω"έχουμε πολύ δουλειά και έχουμε μείνει 2"
"να έρχεσαι το βράδυ.. έτσι κι αλλιώς είμαστε απομονωμένοι δε θα ενοχλησουμε κανέναν"
"μα τελειώνω 1-2 το βράδυ.. όταν δε το πάω μέχρι το πρωί.."
"δε με πειράζει.. αρκεί να γλιτώσω τη γκρίνια της γυναίκας μου.. αμα αντέχεις.. ότι ώρα μπορείς έλα.. και όσες ώρες μπορείς δούλεψε.. που θα πάει κάποια στιγμή θα τελειώσουμε.. αρκεί να φαίνεται ότι προσπαθούμε.."
και πραγματικά.. τον λυπήθηκα.. του διέθεσα 3-4 βράδια τη βδομάδα.. για 2 εβδομάδες.. ο κακομοίρης είχε μεταξοτυπείο.. και σηκωνόταν στις 4 για να ετοιμάσει τα τελάρα μέχρι τις 7 που έρχονταν οι υπάλληλοι.. 2 εβδομάδες κοιμόταν κουτουλόντας στο γραφείο.. "καλώς το ξυλουργό του μεσονυκτίου".. μου είπε το δεύτερο τρίο βράδυ που πήγα νωρίς.. κατά τις 12.. και μου το κόλλησε.. πάντως τελειώσαμε μια χαρά.. και πολύ το χάρηκε.. που ξεφορτώθηκε τη γκρίνια της κυράς..

κουζίνα πάρτυ..

μου το θύμισε η αγαπημένη κολώγρια στο τελευταίο πόστ της.. σχολίασα και το έφερα κι εδώ..

xaxaxa τι να πω.. παίζει να είμαι εγώ ο ενοχλητικός απέναντι κάποια στιγμή.. ότι πει ο πελάτης.. μια φορά το 94.. σαββατο πρωί..μπήκε στο μαγαζί φίλη/πελάτισσα με φίλη της.. εν εξάλλω η κυρία.. ήθελε κουζίνα.. και την ήθελε ΤΩΡΑ.. ξεκίνησε να κάνει ένα βάψιμο. και γκρέμισε το διαμέρισμα.. ενάμιση χρόνο ζούσε σε γιαπί.. το τελευταίο ήταν η κουζίνα.. και δεν της είχε μείνει στάλα υπομονή.. 12:30 κλείσαμε. τα μάζεψα τα ετοίμασα.. είχα στοκ κάποια σχέδια τότε.. 9:30 ήμουν στη φρύνης.. θυμάστε τη γιάφκα; εκεί.. 10:30 τα είχα ανεβάσει.. και πήγα να φύγω.. δε με άφησε.. άρχισα να δουλέυω επι τόπου.. πέρασε όλη η πολυκατοικία να παραπονεθεί. αλλά όλοι είχαν κάνει κάποιο γλέντι ή κάποια ανακαίνιση και είχαν ενοχλήσει.. και τους το κράταγε.. έτσι με τάιζε και με πότιζε μέχρι το βράδυ της κυριακής που τελείωσα.. :):)
χαχα που το θυμήθηκα.. θα το ποστάρω όπως είναι.. :):)
καλημερούδια και περαστικά :):)

σπίτι χωρίς γιάννη προκοπή δε κάνει..

45 γιαννιδες ενός κοκόρου γνώση..
κι εκείνος που το έλεγε δεν είχε ούτε τόση..

φοβάται ο γιάννης το θεριό..
και το θεριό το γιάννη..

τι κάνεις γιάννη.. κουκιά σπέρνω

γιάννης πήγα.. γιάννης ήλθα..

γιάννης πίνει γιάννης κερνάει..

όχι γιάννης γιαννάκης..

χρόνια πολλά γιάννιδες και γίαννες

μόνο το φίλο γιάννη πέτσα

φέρνω στο μυαλό μου τώρα

είναι και τα ψευδώνυμα που δε βοηθούν.. :):)