Μαιός 2021

 

Μαιός 2021

1 / 5 / 2021.. από 1983 που είχα δω γραφομηχανή.. που πήρα το πρώτο μου PC.. ήμουν ο 3 ος στην παρέα του Λέντζου των 80.. εχτές.. που αναρωτιόμουν για το ερωτηματικό.. πόσοι ήξεραν ελληνικά.. από αυτούς που δουλεύουν.. φερ' ειπείν στην ΙΒΜ και στην APPLE.. αυτοί.. στο κατό-κατό της γραφής.. κάνουν την δουλειά τους.. και με τα αγγλικά.. εν' κατακλείδι.. όπως είχε πει ο θείος μου ο Κώτσας.. ο ψηλός.. που είχε έναν εκδοτικό οίκο.. τον έλεγαν “Διογένης”.. λοιπόν έλεγε “οι περισσότεροι έλληνες γράφουν παρά διαβάζουν”..

2 / 5 / 2021.. σε ανύποπτο χρόνο είχε πει.. ο θείος Κώστας ο ψηλός.. “στην Ελλάδα δεν ευδοκιμεί ο καφές και ο κομμουνισμός”.. εκεί που αναρωτιόμουν για το ερωτηματικό.. μου ήρθε μνήμη.. ήμουν Τρίπολη με την γιαγιά Τσιτσίλω.. Βασίλω την έλεγαν.. μα εγώ δεν μπορούσα να το πω.. είχε ένα παράσπιτο στην αυλή.. την αποκαλούμαι ξελότζα.. εκεί φυλούσε η γιαγιά μου τα καύσιμα..

4 / 5 / 2021.. εδώ αν δεν υπάρχει.. τίποτε αναγνώσιμο στα πέριξ.. εκεί που βρίσκομαι τέλος πάντων.. με είχα πιάσει μέχρι και κονσέρβες να διαβάζω.. ήμουν εξαρτημένος με το διάβασμα.. κατά το τέλος του καλοκαίριου 2013.. θα ήταν Σεπρέμβρη θαρρώ.. είχα τελειώσει μιά στην Γλυφάδα.. σε ένα εξωτικών χώρο.. τέτοιον που εμένα.. είχα ξανά ζηλέψει.. παρά μιά φορά.. το 1972 στον είδο κόπλο.. της θαλασσής.. δεν ντροπέ τετοί που έστε.. δεν ξέρω αν έχουμε γονική συναίνεση..

5 / 5 / 2021.. δεν μπορώ να καταλάβω την χρύση γονικη συναινεση.. εδώ θα κάνω ένα συνηθισμένο αναμενόμενο διάλειμμα.. σε όλα μου τα εγκεφαλικά.. ήταν παρούσες η ακοή και η όσφρηση.. και η δύο σε έξαψη.. με την βοήθεια του μυαλό μου.. να διαμορφώσω τον κόσμο μιά εικόνα.. δεδομένου ότι η απούσα αίσθηση.. η όραση.. καθόλου δεν με βοηθούσε.. στο τελευταίο βαρύ εγκεφαλικό (2017).. εντάξει δεν ήταν και σαν την Πελοπόννησο.. δεν ξέρω αν με παρακολουθείται.. όμως ξέρω .. ότι τα Ελληνικά.. που τα ξεκίνησα (2017) σαν ξένη γλώσσα.. με είχαν διαβεβαιώσει.. μα σε 1 ημέρα.. μα σε 100.. θα πεθαίνω να γλιτώσω.. αν μπορούσα να μιλήσω.. θα τους μιλήσω.. από τα 3 μου χρόνια.. μέχρι τώρα.. η απάντηση θα είναι η ίδια..

6 / 5 / 2021.. θα του έλεγα.. ότι δεν υποφέρω ακόμα και της στιγμές των εγκεφαλικών.. εκεί εγώ παρακολουθώ.. οι άλλοι υποφέρουν να σώζουν την πολύτιμη.. κατά άλλους.. ζωή μου.. εγώ παρατηρώ.. και θυμάμαι.. έχω καταστήσει σαφές.. μετά το 3 ον εγκεφαλικό.. όταν ξύπνησα.. η αυτή φόρα.. το είχα ξανά πει.. άλλα με το γράψιμο ξανά.. βελτιώνουν τα Ελληνικά μου.. το μυαλό μου ήταν.. σαν μιά κόλα από χαρτί.. χωρίς κείμενο.. πολλές ονειροφαντασίες.. κουδούνι για διάλειμμα.. επί του πιεστηρίου.. πάνω που σκεφτόμουν.. οι μνήμες με βρήκανε..

7 / 5 / 2021.. εκεί που σκεφτόμουν για της ονειροφαντασίες.. μιά από αυτές μεταμορφώθηκε.. εχθές.. την ώρα που έγραφα εδώ.. αλλά να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.. μα 4 χρόνια είχαμε χάσει τον μίτο της Αριάδνης.. ναι.. μου ήρθε ο μύθος τώρα.. και συνειρμικά.. μιά που το ανέφερα.. ήταν το 3 ον καράβι.. που είχε υπηρετήσει ως μηχανικός του εμπορικού ναυτικού 1974.. το 2 ον ήταν το Γκέφος νομίζω το 1973.. αυτό μου ήλθε μόνο του.. στην αρχική ονειροφαντασία.. ο εξάδερφος μου μετατράπηκε σε γιατρό..

8 / 5 / 2021.. γιατρό που με είχε χρεωθεί.. έλεγε στην μάνα μου.. αν οι παλμοί της καρδιά μου.. σε αδράνεια δεν φτάσει στα 55-60 σταθερά.. για να έχω το δικαίωμα.. έστω να ονειρευτώ την έξοδο από το νοσοκομείο.. αν μπορούσα να μιλήσω.. θα του εγέλα.. “από παιδί.. εγνώριζα ότι η καρδιά.. δεν ρυθμίζεμαι οι παλμοί.. με το μυαλό.. “

9 / 5 / 2021“.. είχα δεχτεί.. ότι δεν μπορεί να επιβίωση ο εγκέφαλος.. χωρίς την παρουσία οξυγόνου.. για 5 λεπτά.. ξαφνικά από ένα άρθρο.. δεν θυμάμαι το περιοδικό.. ήμουν και σε πολλά συνδρομητής.. από το 1972-1982.. έλεγε ο πατέρας μου.. εσύ πριμοδοτείς τα Ελληνικά Ταχυδρομεία.. εκείνος τα πληρώνε αγόγγυστα.. το αισθανόταν περήφανος..

10 / 5 / 2021.. περήφανος αυτός που.. στο δημοτικό.. κατά δήλωση.. ήταν δυσλεξικός.. όπως εγώ όταν ήμουν μίκρο παιδάκι.. και οι 2 κατά την προεφηβεία.. υφιστάμενοι σε λαλίστατοι.. κατά άλλους.. πάντως στην Τεχνική Εκλογή την όποια ο ίδιος την είχε αγοράσει.. ή από τα δικά μου.. αυτός ο Άγιος άνθρωπος.. 15 χράνια ταίζει και το σώμα και το μυαλό μου..

12 / 5 / 2021.. το πως ακούγονται.. είναι μιά αρχή.. πως περνάμε σην προφορά.. και περισσότερο το γράψιμο.. ζήτησα από την μάνα μου.. ένα λεξικό για να το βελτιώσω.. μου βρήκε ένα που είχε ο πατέρας μου.. όταν ήταν στο δημοτικό και ο ίδιος.. το όποιο τυπώθηκε πριν να γεννηθεί αυτός.. και τώρα που ξανά μολεύω τις νέο αποκτηθείσες αναμνήσεις.. το παρατηρώ.. είναι το ίδιο που μου είχε δώσει ο πατέτας μου.. το 1968.. τότε που είχα εκδήλωσει την έφεση να μάθω.. πως παίζεται αυτό το νέο παιχνίδι.. που το ονομάζουμε “γλώσσα”.. με την ευχή να περάσω καλά.. καλά πέρασα.. και τις 4 φορές.. μιά όταν ήμουν παιδί.. και 3 που είμαι γερός..

13 / 5 / 2021.. είχα μείνει ιδιώνυμο αυτό λεξικό.. το διάβασα.. το ξανά διάβασα.. κάποια στιγμή το laptop (με την βοήθεια του panos siokos) βρήκε την θέση του στο δωμάτιο μου.. έχρισα να πληκτρολογώ της λέξης.. και να της προσφωνώ.. με την πεποίθηση ότι θα προάγω την γλωσσική κατάσταση.. εις μάτην.. πόρρω απέχει να χαρακτηρίσω την προσπάθεια ως άρτια.. μετά άρχισα να διαβάζω τα mails που είχαν μαζευτή τόσα χρόνια.. καταλάβαινα τις λέξης.. μιά-μιά.. για πρόταση ούτε λόγος να γίνεται..

14 / 5 / 2021.. λέξεις με 7-8 γράμματα.. όταν τις κοιτάω.. όλα μου φαινόντουσαν σωστά και όμορφα και αγαπητά.. μπορούσα..συλλαβιστά.. να της προφέρω.. όμως με την παρατήρηση της επόμενης λέξης.. η προηγούμενη.. όχι να την πρόφερα.. αλλά για την μνήμη.. να την (λέξη) θυμηθώ.. "πράσινα γράμματα στο συρτάρι” που έλεγε κι ο Πάριος.. το 2021 ήρθε με έναν καταιγισμό με θυμίσεις.. σχεδίαζα να ποστάρω αυτό de profundis σύγγραμμα.. ήθελα να επεκταθώ.. από το 1 ο νοσοκομείο μέχρι τώρα..

15 / 5 / 2021.. το 2017.. η μνήμες ήταν 2-3 φορές όλον τον χρόνο.. με το που 2017-2020 είχα σταθεροποίησει το ζάχαρο στα 100-110.. και το βάρος λίγο κάτω από τα 80 κιλά.. με το που ήρθα από το τελευταίο νοσοκομείο.. την πρώτη ημέρα.. μπορούσα να κουνήσω μόνο τα μάτια μου.. την επόμενη μέρα.. και το δάχτυλο του αριστερού χεριού.. που είχε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης.. περιμένοντας να πεθάνω.. είπαν και αυτοί οι γιατροί.. αν μπορούσα να μιλήσω.. θα τους έλεγα.. “αυτό.. είναι υπόσχεση ή απειλή ; “..

16 / 5 / 2021.. τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.. “ποιών” των ιατρών..”τι” τα ρηθέντα.. και άλλο “τι” να πείθομαι.. “ποιός” εγώ.. “που” εδώ.. “ποτέ” το 2017.. συγχωρέστε μου τις σύγχρονες.. ποιό σύγχρονες πεθαίνεις.. που λένε.. μνήμες γραμματικής αναλύσεως.. δεν την θυμάμαι καλά.. δεν λες ότι πάλι καλά που την θυμάμαι ολωσδιόλου.. τις πρώτες ημέρες.. έτρωγα ότι με ταίζαν.. όχι οτι δεν παραπονιόμουν.. είχα 20 χρόνια.. να φάω.. σε σταθερή βάση.. κάτι που δεν είχα μαγειρέψει.. ή τουλάχιστον να τα είχα επιλέξει.. γρήγορα συνήθισα..

17 / 5 / 2021.. στην τύχη της μάνα μου.. ήταν για να γεροκομήσει.. πρώτα τους γονείς του πατέρα μου.. στα 25 τις χρόνια.. μετά με την μάνα της.. στα 50.. και τώρα (2017).. στα 80 της χρόνια.. να κληθεί να γεροκομήσει και τον γιο της.. οι πιστοί.. δεν με θεωρώ άπιστο.. και αυτός είχε την ελευθερία.. να πιστεύει ότι θέλει.. από τα 3 μου χρόνια.. που θυμάμαι.. θα σου έλεγα.. ΔΞΔΑ (δεν ξέρω δεν απαντώ).. ή απλά αγνωστικιστής.. αν ήξερα της λέξης.. ήμουν στην Τρίπολη.. είχα πάει με την γιαγιά μου.. σε μιά εκκλησία.. για την γιορτή μου.. ήταν η πρώτη μου φορά εκεί.. που θυμάμαι.. με είχε ενοχλήσει το ύφος της γιαγιά μου.. και όλων.. μοιάζανε ένοχοι.. δεν αισθάνθηκα τόπε ένοχος..

18 / 5 / 2021.. με είχε αφήσει η γιαγιά.. να με προσέχουν οι ψάλτες.. που είχε δείξει να τους ξέρει.. όπως όλους.. ήταν σε 3 σκαλιά.. για να ξεχωρίζουν από όλο το άλλο εκκλησίασμα.. ήμουν στα πόδια τους και καμάρωνα.. τον είδα από μακρυά.. δεν αισθανόταν ένοχος σαν εμένα.. τον ένοιωσα σαν ασύδοτο.. ότι δεν θα είχε θέμα.. αν η πίστη των άλλων.. δεν γινόταν χορηγία για αυτόν.. τον αντιπάθησα στην στιγμή.. τον είχα συνδέσει.. με τον ηθοποιό.. που λίγα χρόνια αργότερα.. (.. που θα ήρθρουν 2 κότερα.. να καταθέσω.. ότι κάποια σχέση είχε με το μπουζούκι..).. από την στιγμή που είχαμε στο σπίτι τηλεόραση.. κάθε Σάββατο.. είχα διαφύλαξη το δικαίωμα.. να βλέπω μιά παλιά ελληνική ταινία την εβδομάδα.. κάποιες φορές είχαν διαπραγματευτεί.. με την κατοχή.. ο ποιο καλός.. κατά την γνώμη μου.. κακός.. ο ηθοποιός που τον μετενσάρκωσή ήταν ο Νέστωρ Μάτσας.. ακόμα τον ακούω να λει “οι γερμανοί είναι φίλοι μας”..

19 / 5 / 2021.. “οι γερμανοί είναι φίλοι μας” το άκουγαν.. και το πίστεψαν.. άλλους τους βολεύει..άλλοι πεθαίνουν στην προσπάθεια να το αντικρούουν.. άλλοι απλά πεθαίνουν.. ήμουν λοιπόν στα πόδια των ψαλτών.. σε περίοπτη θέση.. είχα πάρει το βλέμμα.. από τον ενοχλητικό νεωκόρο.. που είχε ένα ύφος.. σαν να έλεγε.. “το μαγαζί είναι δικό μου".. τώρα που το θυμάμαι ας το πω.. από αυτά τα 2 περιστατικά.. που δεν τα είχα θυμηθεί.. πριν το τελευταίο εγκεφαλικό.. πριν 30 χρόνια.. αστειεύουν με μιά φίλη μου.. την έλεγα “φιλαργυρία τυροπωλή”.. πάει και τις 2 περιπτώσεις.. εστί που πάει.. θα κάνουμε.. δεν ξέρω πόσο καιρό θα χρειαστεί η επίσκεψη στην εκκλησία..

20 / 5 / 2021.. η εκλησία που είχε πάει για πρώτη φορά.. είχα στρέψει το βλέμμα μου.. από τον νεωκόρο.. η θεά του.. μου το πλέγωνε.. είχα αφιερώσει το χρόνο μου.. να διαχεισιστώ την νέα.. για εμένα.. τοποθεσία.. πρώτη αίσθηση η ακοή.. είχα την αίσθηση ότι προυπήρχε εμού.. όταν ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου.. με το που ήρθρα.. μετά μυρίων.. και της μάνας μου.. αλλά και το μαιευτήρα.. που τελικά με ξεγέννησε.. αλλά ξενά μανά να αρχίσουμε από την αρχή.. αλλά από την αρχή.. μου.. όταν ο πατέρας μου ήταν νέος.. παιδί δεν θεωρούσε τον εαυτό του.. από την στιγμή που πέρασε 13 του χρόνια.. και αρχίσε να δουλεύει..

21 / 5 / 2021.. μείναμε με τον πατέρα μου.. όταν ήταν νέος.. και εγώ ήμουν μιά κακή ιέδα στο μυαλό του.. όταν είχε χρόνο και λεπτά.. νοίκιαζε μία βάρκα και πήγαινε για ψάρεμα.. σε κάποια από τις μοναχικές.. είκει που κοπηλατούσε.. παρενθετικά σήμερα εμβολιαστικά με την πρώτη δόση του εμβολίου.. από τον Πειραιά στην Σαλαμίνα.. πάσα δυνάμει.. όση είχε.. και πιθανολογώ ότι είχε πολύ.. στα 40 του.. των είχα δει.. σε μία μετακομίση ενός θείου..

22 / 5 / 2021.. με το φορτηγό.. είχαν ήρθη 4 άτομα να βοηθήσουν.. μέχρι το βράδυ.. τα περισσότερα πράγματα είχαν ανεβεί.. για 3 πατώματα με τα σκαλιά.. είχε μείνει στην είσοδο της πολυκατηκία.. το πιάνο της θείας μου.. ΣΥΝΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ.. όταν ξεκίνησα να γράφω.. αυτά τα κειμενάκια.. δεν ήξερα αν θα το καταφέρω.. τότε δεν ήξερα.. ότι είμαι.. από θέση (εμπειρία.. και οι γονείς μου.. και οι παππούδες.. και οι γιαγιάδες.. και ο παππούς της φίλης μου.. αυτός που με εισάγαγε.. στον μαγικό κόσμο της ανάγνωσης.. τότε που το διάβασα.. το “επίμονος κηπουρός”.. θαρρούσα ότι η συνήχηση.. “επίμονος ξυλουργός” που ήμουν..

23 / 5 / 2021.. όπου με πάει ο λογισμός μου.. και με πάει σε 100-200 την ημέρα.. με τα 3-4.. που η τύχη τα έφερε.. τα όποια καταπιάνομαι.. έστω ακροθιγώς.. εχθές το τελευταίο που θυμάμαι.. πριν ποστάρω και πάω να κοιμηθώ.. ευκαιρίας δοθείσης.. λέω να αναρωτηθώ.. αν συνεχίζω.. όσο κράτα αυτή η μαθησία.. από την μία να παλεύω.. να συμπληρώσω 6-7 γραμμές από κείμενο.. μέχρι της 8 το βράδυ.. και να ποστάρω.. ή να ποστάρω το πρωί.. ότι είχε μείνει από το βράδυ.. μπα έστι θα κόψω τον ύπνο.. θα εξακολουσηθηζώ να κάνω ότι κάνω.. στης 8.. ποστάρω ότι έχω γράψει..

24 / 5 / 2021.. μία που “τα στρεντά νικούν τα πρώτα”.. όπως έγελε και η γιαγιά μου.. ευνοώντας.. όπως το ερμηνεύω τώρα.. τα σήμερινα νέα.. είναι μεγαλύτερης σπουδαιότητας από τα χθεσινά.. από αυτά δεν προκύπτουν ερωτήσεις.. κατά την γνώμη μου.. αν έχετε.. να της καταθέσετε.. να πάρουν την άγουσα.. για να επιλυθεί.. και αυτή την υποχρέωση.. την αναλαμβάνω.. όσο.. και μόνο όσο.. είμαι ανάμεσα σε εσάς.. γιατί.. παρ' όλον ότι είχα δουλέψει.. και ως ξυλουργός.. και η μάνα μου.. ως ώφελε σαν ελληνίδα μάνα.. άρρενος τέκνου.. θα με είχε πει κάτι.. αλλά ήταν συνεπής.. στην προσπάθεια.. να μην με παραχαιδέψει..

25 / 5 / 2021 .. αυτό που ήθελα να πώ.. με αναστάσεις.. δεν έχω στοιχεία.. να διακυβεύσω την ευθύνη.. για ότι γίνει μετά τον θάνατον μου.. αυτά με τα χθεσινά.. πάμε στα προχθεσινά ( 23 / 5 / 2021 ).. δεν υπαχθεί ερώτημα.. πάμε σιγά-σιγά στις προηγούμενες ( 22 / 5 / 2021 ).. είχα μείνει στον παππού.. μίας φίλης μου.. εκείνη την στιγμή.. θυμήθηκα.. ότι τω όντι.. εκτός από επίμονος.. όταν δούλευε.. ήταν κηπουρός.. αλλά πέρασε η ώρα.. και δεν πρόλαβα.. από την στιγμή αυτή.. μου έρχονται πολλά.. ίσως να χρειαστώ.. περισσότερο χρόνο από ότι διαθέτω σήμερα..

26 / 5 / 2021.. σε ξεχωριστό κομμάτι της διήγηση μου.. θα ξεχωρίζω της αναμνήσεις των δασκάλων μου.. μα ας πάμε στις ερωτήσεις που προέκυπταν.. με την ελπίδα.. να της ικανοποιήσω.. πάλι στα παλιά ( 22 / 5 / 2021 ).. το 2020.. προς το τέλος του.. τώρα σε εξέλιξη.. δεν είχα κανένα στοιχείο.. ίσως να ήταν και τυχαίο.. σας παραθέτω αυτά.. που συνέβησαν στον ίδιο χρόνο.. μαζί σας έχω.. τα στοιχεία για την κατανόηση της υπόθεσης.. και οι 2 σας.. και μόνος να ύμουνα.. δεν παρεξηγούμαι.. στο κάτω κάτω της γραφής.. ο πρωταρχικός στόχος.. ήταν να μάθω ελληνικά.. και αυτός ο στόχος πέτυχε.. οι αναμνήσεις ήταν το bonus..

27 / 5 / 2021.. θα ξεκινήσω με αυτά που εξήγγειλα χθες.. αλλά δεν πρόλαβα.. όπως κάθε μέρα.. και όπως πολύ συχνά προσπαθούμε.. να ξεκινήσουμε από την αρχή μίας ιστορίας.. αν δεν ξέρουμε.. ή μάλλον δεν ξέρω.. να διαχωρίσω.. την αχρή μίας.. με αυτήν μίας άλλης.. εδώ που τα λέμε.. εγώ σας διηγούμαι.. τα πράματα.. με τον ρυθμό.. που ο ίδιος.. τα εξ έλαβα.. θα πάω στο τελευταίο νοσοκομείο.. ίσος για να διηγηθώ.. τι έγινε.. και πως οδηγηθήκαμε.. από το πεθαίνει-δεν πεθαίνει.. στη τωρινή χαρμοσύνη κατάσταση..

28 / 5 / 2021.. πρώτο ξύπμημα.. τελευταίο εγκεφαλικό.. τελευταίο νοσοκομείο (2017).. χωρίς χρόνο.. χωρίς τόπο.. χωρίς αναμνήσεις.. χωρίς ορατές ανάγκες.. χωρίς γλώσσα.. να περιγράψεις αυτόν τον δυσεπίλυτο.. κόσμο που απλώνεται γύρω μου.. και εξ ου.. και σε αυτόν τον χρόνο.. απέκτησα ταυτότητα.. λόγω της αποστάσεις.. μεταξύ του “ήμουν” και των “άλλων”.. η πρώτη ανάμνηση.. ήταν “μπροστή”.. για να εξηγηθώ.. τώρα που προσπαθώ.. φαίνεται.. και μην έχοντας.. στην συλλογή του.. το μυαλό μου.. το “όπλο” της λογικής.. με της “σφαίρες”.. της γλώσσας.. παρ' όλ' αυτά.. έκανε.. δεν ξέρω πως.. και με τι.. την απλοποίηση.. ότι δεν εμφανιζόταν.. ο πατέρας μου.. θα είχε πεθαίνει.. όπως όλα τα αλλά.. θα το είχα ξεχάσει..

29 / 5 / 2021.. μου έρχονται.. τώρα.. βροχηδόν πίπτουν οι αναμνήσεις.. και είναι μία χαρά θέμα.. για σύσταση προτάσεων.. να μάθω την γλώσσα.. έρχεται η στιγμή να προσπαθήσω.. να επικεντρωθώ σε ένα θέμα.. να διυλίζω τον κώνωπα.. θα πάω ξανά.. στο αγαπημένο επεισόδιο της.. μέχρι στιγμής ζωής.. θα σου έλαγα τα αυριανά.. αλλά δεν ξέρω.. τι είναι αυτό που φταίει.. εγώ που είμαι.. λίγο παραπάνω υπερήφανος.. με τον εαυτό μου.. ή είναι τα χάπια.. που είχα καταβροχθίσει.. έκανε την δουλειά.. αλλά το κομμάτι σχεδόν είχε τελειώσει.. και εγώ δεν επικεντρώθηκα..

30 / 5 / 2021.. ας ήταν να επιλέξω.. το ίδιο θέμα με χθες.. τι συνέβη.. τι σκέφτηκα.. πως το αντιμετώπισα.. από το τελευταίο εγκεφαλικό (2017).. ως τα σήμερα.. με την διαφορά.. και την ελπίδα.. αντίθετος με χθες.. να επικεντρωθώ σε ένα θέμα.. ας πάμε πάλι εκεί.. με το που ήρθα.. στο σπίτι της μάνα μου.. στο Κάτω Σούλι του Μαραθώνα.. θέση Σφακώνα (το τελευταίο είχα να το θυμηθώ 50 χρόνια).. της πρώτες ημέρες.. είχα κάποιες ονειροφαντασίες.. ήμουν λέει.. στο μπαράκι.. την “Υδρούσα”.. που περνούσα κάποια από τα βράδια.. το πρώτο χρόνο.. της φοιτητικής ζωής μου (1983).. με αυτές θα ασχοληθώ όταν είναι η ώρα τους..

31 / 5 / 2021.. με το που ήρθα σπίτι.. ποιός ξέρει πως.. ανακάλυψα.. το ίδιο κρεβάτι.. που.. μερικούς μήνες πριν.. ο μεγαλύτερος αδελφός του πατέρα μου (ο θείος Κώστας.. ο γιατρός).. είχε αποβιώσει (1927-2017).. και εμένα για τους ίδους λόγους.. αν περνάμε τοις μετρητοίς.. τους λόγους των γιατρών.. να με υποδεχτεί.. το μόνο όργανο.. που λειτουργούσε ήταν το αυτί.. σε αντίθεση με της άλλες φορές.. την πρώτη και την δεύτερη.. που ακολουθούσε.. από την μνήμη.. και τον λόγο.. που δεν ήταν ορατές.. μέχρι να μιλήσω.. πάντως ήταν εκεί.. εγώ θα μπορούσα να ισχυριστώ.. ότι ήταν και στην τρίτη.. έχοντας κάνει.. αυτή την διήγηση.. υπάρχει κανείς που θα με πιστέψει..

(συνέχεια)

Απρίλιος 2021

 Απρίλιος 2021

(14 / 5 / 2022.. από τις 26/3/2021.. μέχρι τις 2/4/2021.. το ποσό των.. μνήμων που μου.. ήρθαν ήταν τόσο.. που δεν μπορούσα.. να το κλείσω.. το κείμενο και.. να το δημοσιεύσω.. λοιπόν αποφάσισα αυτήν.. την στιγμή από εδώ.. την 2/4/2021 και πέρα.. αν ήθελα να.. προοδέψω και στις.. μνήμες και στην γλώσσα.. έπρεπε τις όποιες ασκήσεις.. να τις πάρω.. σαν μία πολύ.. σοβαρή δουλειά δηλαδή.. ότι γράφω μέσα.. στην μέρα να.. το εκδώσω πριν κοιμηθώ.. πλάκα-πλάκα και.. ακόμα το ίδιο κάνω..)

2/4/2021.. στον πανικό προχθές.. που ήθελα να το καταθέσω.. κάθε μέρα κάτι θυμόμουν και συμπλήρωνα.. αν δεν βιαζόμουν θα έγραφα το “πόλεμος και ειρήνη”.. τουλάχιστον το μισό.. τον πόλεμο.. αφίσα κάποιες εκκρεμότητες.. ΚΑΤ12/6/1994 τον πήραν12:20 το μεσημέρι.. το βράδυ 09:00 τον έφεραν.. αλλά πως τον έφεραν ; .. με γύψο ως την μέση.. λεπτή η ενχείρηση.. θα δείξει.. πολύμηνη ακινησία.. 4-5 μήνες έκανε να ξεμπερδέψει ο άνθρωπος.. το1999.. εκεί στα γενέθλια μου (3/11).. κυκλοφορούσα από το 1969 με ποδήλατο και από το 1978 με μηχανή.. από 1993 που πήρα την “νέα” μπέμπα (BMS R 750 1951) καθημερινά.. είχα στο μυαλό.. από την πρώτη στίμη (1969) μέχρι την τελευταία.. (3/11/1999).. είχα αποδεχτεί σε περίπτωση ατυχήματος.. ήμουν 35 ετών.. πλήρεις ημερών και έμπειρων.. μέχρι.. την τελευταία ημέρα..

3 / 4 / 2021.. είχα μείνει.. ( μετά από.. εξ' αγκακής.. διακοπή της αφήγηση μου.. ούτως ώστε να μπορώ να θυμηθώ.. αλλά όχι να συμπλήρωνω.. ες αύριον τα σπουδαία ).. την τελευταία ημέρα ( 3 / 11 / 1999 ) όταν ήμουν18 ετών.. θεωρούσα οτι στα 35.. το 1999.. (το μόνο αξιόλογο που είχα χάσει.. την γιαγιά μου ).. οτι ήρθα να κάνω σε αυτή την ζωή.. το είχα κάνει.. εκείνη την ημέρα.. που είχα τρακάρει.. τις 3 φορές.. δίπλα στο μαγαζί μου.. και η μπέμπα και εγώ είμαστε χωρίς γρατζουνιά.. και οι 2.. κλειδώνω την μαχηνή το μαγαζί.. για τελευταία φορά..

4 / 4 / 2021.. είχα μείνει.. ( 3 / 11 / 1999 ).. επιχειρούσε να κάνει κατάληψη η ιδέα στο μυαλό μου.. το να πέθανες.. έχω 35 χρόνια να το διαχειριστώ.. το να ζεις και να ταλαιπωρούσαι πως να το διαχειριστώ.. η ζωή.. μου είχε στείλει μηνύματα.. εγώ δεν άνοιγα.. το 2004.. πρώτη μέρα των Ολυμπιακών Αγώνων.. είχα μία κουζίνα να βάλω.. και να κατεβάσω μία ντουλάπα.. 3 εικοσιτετράωρα δούλευα με δούλευα με φρενίτις ρυθμών.. το μεσημέρι της 4 μέρας εδώ.. όταν αναλογίζομαι οτι δεν είχα φάει ούτε κοιμηθεί (είχαμε καλοκαίρι.. όταν ήμουν παιδί.. είχα ακούσει μία θεία μου.. να φωνάζει όλο πόνο.. γιατί θεέ μου.. δεν βρήκες ποιο έξυπνο τρόπο.. να μας ειδοποιήσης οτι κάτι δεν πάει καλά.. όταν στα14 πήγα ελληνορωμαική πάλη.. ο προπονητής μας είπε..

6 / 4 / 2021.. είχα μείνει.. ο προπονητής της πάλης ο Αρκουδέας.. μας πέρασε από τον εθνικό στο καλλιμάρμαρο.. από πίσω στο βουνό.. υπήρχε ένας δρόμος ανωμάλου.. να φτιάξουμε την αντοχή μας.. μας έλεγε να τρέχουμε μέχρι να πέσουμε χάμω.. να ξανασηκωθούμε.. και να τρέχουμε όσο και πριν.. είχα βάλει τις ανάγκες μου (διάβαμα.. παιχνίδι.. εκπαίδευση.. χειροτεχνίας.. μουσική.. αθλητισμός όχι τα ομαδικά.. δούλευα σχετική με τα προηγούμενα) .. σε μία ευθεία (- άπειρο 0 άπειρο + ) για πολύ φαί.. και λίγο ύπνο..

7 / 4 / 2021.. είχα μείνει.. εκεί που ανακάλυψα ότι είχα φαί.. ούτε κοιμηθεί από τότε που ήρθα εδώ.. και όχι χωρίς τίμημα.. είχα σκύψει να σηκώσω κάτι από κάτω.. ήμουν μόνος στο χώρο ευτυχώς.. ήμουν και ντροπαλός.. με την ζώνη την τελευταία τρύπα.. το παντελόνι μου έπεσε στο πάτωμα.. το μάζεψα.. με το τρυπάνι άνοιξα νέα τρύπα στη ζώνη.. αφού έκανα το χάος τάξις.. στην γειτονιά είχαν κλείσει όλα τα μαγαζιά.. πλήν ενός.. μανάβικου.. 20.000-30.000 θερμίδες την μέρα για να δουλέψω και να ζήσω.. ας υποθέσουμε οτι τα λεπτά έχω (που δεν τα έχω).. ας υποθέσουμε οτι τα θάλω (δεν ξέρω τι θα κάνει στον οργασμό μου)

8 / 4 / 2021.. στο συγκεκριμένο μανάβικο.. μετά τις παραδοχές.. να είχαμε και να λέγαμε.. ένα μαγαζάκι τόσο δα ήταν.. 2 Χ 2 .. της μέρες που είμουν εδώ.. εξηγούμε αν αυτό δεν έγινε σαφές.. είχα δουλέψει αρειμανίως.. θα ζητούσα 30.000 θερμίδες την μέρα... επί 4 σύνολο 120.000 θερμίδες.. πάρε τα και πήγαινε στον μανάβη να σε εξυπηρετήσει.. τον γιατρό θα καλούσε.. το αυτό να κάνετε και είστε.. για τον εαυτός αν τυχών με διαβάζετε ( ;) ).. αυτοί που με ξέρουν καλά.. ξέρουν μία πλευρά του προβλήματος μου.. ήξεραν οτι τρώω πολύ.. δεν ήξεραν τόσο “πολύ” είναι πολύ.. από 1969 που είχα να τρώω μέχρι 2014 είσοδος 1ου νοσοκομείου.. τα μαρτύρια του ταντάλου..

9 / 4 / 2021.. είχα αποφασίζει να αναζητήσω κάτι προς βρώση σε άλλη γειτονιά.. πάνω στην ώρα.. ήθρε και ο πελάτης.. ο οποίος είχε μία πιτσαρία.. με ένα τηλεφώνημα.. με ένα καφέ στο μεσοδιάστημα.. και με ένα τέταρτο.. το φλέγων θέμα για την ώρα είχε λήξει.. το δικό του μέγιστον.. ήταν να φάει μία πίτσα.. το δικό μου ελάσσων.. ήταν να φάω 6 πίτσες.. την μίση μέρα.. πάντως ο άνθρωπος μου έφερε 3 πίτσες.. θα έπρεπε να τον βλέπατε.. κατασπαράζω τις 3 πίτσες.. εν ριπή οφθαλμού..

10 / 4 / 2021.. με 3 πίτσες είχα 2-3 ώρες να λειτουργήσω.. πάραυτα.. κατά της 02:00 το βράδυ.. ή πρωί διαλέχτε.. είχα φορτώσει το αυτοκίνητο.. εργαλεία και περισσεύματα.. το τελευταίο.. μία συρταριέρα για ψιλοπράγματα.. βρήκε την ώρα.. εν ριπή οφθαλμού.. εξ' όσων είχε συνδεθεί..

με μία θορυβώδη.. για την σιγαλιά της ήρεμη γειτονιάς.. στα 4 ήμουν μία ώρα με το κλεφτοφάναρο να μαζεύω εξαρτήματα από τον δρόμο.. μπήκα στο αμάξι.. 03:00.. δεν νιώθω το αριστερο μου ποδι.. να το το πρώτο μήνυμα..

11 / 4 / 2021.. με 2α και 20-30.. 04:00 είχα φτάσει στη δάφνη.. σιγά-σιγά.. μέχρι στιγμής στην ζωή μου.. οτι και αν μου είχε συμβεί.. με πολύ φαί και με λίγο ύπνο.. για αυτό κάποιοι που με γνώριζαν ήταν ήμουν νέος με φώναζαν καρτούν.. εδώ δεν είχα φάει ικανά.. κατά την δίκη μου ιδέα.. ειδικά που δεν είχα κοιμηθεί.. στην πλατεία της δάφνης.. υπάρχει ένα σουβλατζίδικο.. 24 Χ 7.. μία φορά τον χρόνο κλείνει.. Μεγάλη Παρασκευή..

12 / 4 / 2021.. σε αυτό σουβλατζίδικο είχα προτρέψει για την ανανέωση των χαμένων θερμίδων μου.. κούτσα-κούτσα πήγα.. τα λεπτά έφταναν για 20 σουβλάκια.. τα έφαγα εκεί.. και ξεκίνησα για το μαγαζί το όποιο κατοικούσα εκείνον τον καιρόν.. με το που έφτασα.. είχα ζυγισεί πριν την δουλεία.. και αμέσως μετά.. οι πίτσες και τα σουβλάκια.. ίσια που δεν πέθανα στην δουλεία ή στον δρόμο.. πάντως.. σε 4 ημέρες να χάνης 30 κιλά δεν λες και καλό..

13 / 4 / 2021.. στην συνεργάτιδα μου.. αν ήθελα να είμαι σωστός.. θα ευχόμουν να βρει ένα οικονομικότερο (σε θερμίδες) τοποθετή από εμένα.. σε εμένα μία δουλεία ποιό κοστοβόρα (σε θερμίδες.. αν σε όλες τις δουλείες.. αν δεν μου άρεσαν.. δεν θα το έκανα.. στην ζωή μου δεν είχα βρει μία δουλεία που δεν μου άρεσει.. οπότε "η ταν επι τασ" όλην την ζωή μου.. αλλά πως να το κάνω.. μου ζητούσε η εφορία12.000.. και εγώ δεν είχα για να φάω.. είχα ζητήσει δανεικά σε όποιον μιλάει ελληνικά.. .

14 / 4 / 2021.. σε όποιον μιλάει ελληνικά.. αλλά με αντίτιμο εγρασίας.. και όταν συνβούν αυτά.. δεν θα έχω να φάω.. είχα την χαρά να κάνω τα συμφωνηθέντα.. το κάνω από παιδί.. να μαθαίνω και να γυμνάζομαι.. τα βαφτίζα παιχνίδια.. ακόμα έτσι κάνω.. εδώ και 2 – 3 μήνες έχω κάνει το φαί διπλάσιο.. γυμνάζομαι να κρατήσω το ζάκχαρο στα 110.. την ζυγαριά 75 κιλά.. και μέχρις στιγμής καλά.. .

15 / 4 / 2021.. όταν μπαίνοντας στο γυμνάσιο (ΣΧΟΛΗ ΧΙΟΥΡΕΑ) ο φυσικός (κ.Ποντικός.. ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.. με φιλοδώρησε πολλά.. καθώς και οι άλλοι δάσκαλοι της ζωής μου.. τα δεδομένα δίνουν.. μόλις ξαναθυμηθώ.. θα το ξεφουρνίσω.. τώρα αυτό ήταν υπόσχεση ή υποχρέωση) μας είχε πει.. “εγώ.. προτιμώ.. για τις ενεργειακές μου άνακες.. ένα μπούτι (κότας) παρά μία πάστα.. αν αφερούμαι οτι με την ζάχαρη.. συνεπικουρείται η προβληματική οδοντοστοιχία και το ζάκχαρο..

16 / 4 / 2021.. “Dura lex sed lex σκληρός νόμος αλλά νόμος έλεγαν οι Λατίνοι)”.. είχε πει ο ίδιος.. με έστερξε προς τα λατινικά.. εμένα που είχα δηλώσει εξ' έδρας 3ης Δημοτικού.. (Καντιρού έλεγαν την ιδιοκτήτρια.. αν θυμάμαι καλά).. “είχα ζει με αυτό τον λαό για 6 χρόνια.. τίποτα δεν οδηγεί στο συμπέραμα οτι αυτά που μας λέτε είναι αληθής”..

17 / 4 / 2021.. “τα ψέματα που μας διδάσκετε.. κατά διαταγή των κυβερνήσεων μας.. δεν μιλάω για δικτατορικά.. για τι με 40 0/0 (ήμουν παιδί τότε.. να με ρωτούσατε το 1976.. που είχα ζήσει με τον Καραμανλή.. τον θείο.. σαν να μιλούσαμε για την μαφία.. αλλά δεν μιλούσαμε.. που είχα μεγαλώσει.. θα απάντουσα 80 – 90 0/0.. το ποσοστό που συγκεντρώναν τα.. δεν το είπα.. δύο τέλος πάντων.. αυτών που νέμονται την κυβέρνηση) των ψηφοφόρων.. (η δασκάλα.. κ. Καπουλου.. δεν με

τιμώρησε..

18 / 4 / 2021.. η δασκάλα.. κ. Καπουλου.. η αγαπημένη δασκάλα της 3ης Δημοτικού.. της οποίας το όνομα.. μέχρι προχθές δεν θυμόμουν.. εχθές μπουμπ προέκυψε.. ίσως δεν με τιμώρησε.. ταιριάζαν τα χνώτα μας.. τιαριάζαν και τα γούστα για τεχνικές εργασίες.. ίσως απλά να συμφωνούσε.. ) είμαι “πρακτικός” (που το βρήκα αυτόν τον όρο.. χρόνια θα περάσουν να για έρθει στην ζωή μας.. τα κλασικά και τα πρακτικά).. ήθελα να ξέρω τι να περιμένω.. ξαναδιαβάζω ιστορία (ΨΕΜΑΤΑΑΑ.. η ιστορία θα δείξει)..”

21 / 4 / 2021.. θα σας τρελάνω με τα κενά αέρος.. φέρ' ειπείν με το τελευταίο.. θα σας πήγαινε σε πτήσεις.. εμένα πάλι.. παρά του οτι είχα σταματήσει να τρώω.. τουλάχιστον στις θηριώδης ποσότητες.. στο καθ' όλα συμπαθητικής (και πρωτίστως βρώσιμο) το σαλάμι.. η γιενεσιγρός αιτία είναι οι βυθίσεις τις αναμνήσεις μου.. τώρα που το θυμήθηκα.. γιατί κύριος οίδε.. ο καθένας με τον δικό του.. στο τελευταίο νοσοκομείο.. είχα κουραστεί.. όλοι νόμιζαν οτι ήταν απορίας απορίας το οτι ζω.. και είπα ας τους κάνω την χάρη να πεθάνω.. μέσα στην θούλη μαστούρα μου (από τα φάρμακα ντε) αρκούσε να το σκεφτώ κάτι.. και να γίνει.. το ελάχιστο στο μυαλό μου.. από την άλλη.. το περήφανο αυτί μου έπιασε.. μία συζήτηση.. που μία θεία της μάνας μου.. να μην μπορεί να υποφέρει το χαμό (κατά την γνώμη γέρος.. εδώ αναφέρομαι ως γέρος.. τα τελευταία 20 χρόνια.. εγώ που φορούσα πάνες.. την στιγμή που ο προσφιλής θείος.. ειρήσθω εν παρόδω μου έκανε baby shit.. ήταν στην Νομική.. είχα αναφέρει το “εγγονακι” (μαρία κάππα) και τον φίλος της (panos siokos).. το σημείωσα.. και πάει τώρα 3 ημέρες.. και 3 μήνες θα έκανα.. με την φορά που είχα πάρει.. αν δεν έκανα ΑΥΤΟ.

28 / 4 / 2021.. εχθές (21 / 4 / 2021 ).. έβαλα.. για μία ακόμα.. από τις πολύ-πολύ λίγες φορές στην ζωή μου.. την ΤΕΛΕΙΑ.. την οποία δεν ξαναβάζω.. αν δεν ασχοληθώ.. λίγο περισσότερο με τα παιδιά.. το “εγγονακι” (μαρία κάππα) και τον φίλος της (panos siokos).. στο τελευταίο νοσοκομείο.. ειδικά τις πρώτες ημέρες.. ήμουν σε καταστάση ονειρώξεις.. αλλά με φαί.. ένα παλιό δίπατο στο κέντρο του Πειραιώς.. που είχε μετασχηματίζει σε ταβέρνα.. που δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου.. είχαμε πάει να φάμε με το σόι.. μετά από μία αιωνιότητα και μία μέρα.. η κυρία που μας σέρβιρε.. μεταμορφώθηκε σε θεραπεύτρια που προπαθεί να με ταίσει.. μία άλλη στιγμή.. μόνος.. σε ένα σιτοβολώνα μέχρι όπου φτάσει το μάτι σου.. ήμουν στο χωριό της γιαγιάς μου.. Κερπινή τις ορεινής Γορτυνίας.. είχα να πάω από το καλοκαίρι του 1974.. με την επιστράτευση.. ήμουν σαν και τότε.. 10 χρόνων.. ξαφνικά.. μία ομάδα από παιδιά στην ηλικία μου.. 10-20 άτομα άχρησαν να με κοροϊδεύουν και να με χτυπούν.. με την δικαιολογία οτι ήμουν “ξένος”.. πραγματικό γεγονός πότε (1974).. σε καταστάση ονειροφαντασία (τώρα.. 2017).. ο ξάδερφος μου.. ήταν 9 χρόνων (1974).. με το που είδε τα σκούρα.. είχε πάει να βρει βοήθεια.. εγώ πάλι.. ήμουν “ξένος” όλη την ζωή μου.. και όπως έλεγε και ένας φίλος.. ο λύκος έχει τον σβέρκο χοντρό.. γιατί κάνει τις δουλείες μοναχός του.. είχα παρατήρησει την αγελαία συμπεριφορά.. πάνω στην σύγκρουση.. έφτασε ο ξάδερφος με τον (θανόντα) θείο.. νέο και ωραίο (και προπάντων ζωντανό) σαν τότε (1974).. με το που ειδέ το μάτι μου.. έκανε το σωστό.. δεν με προστατέψε.. είχε καταβάλει οτι δεν τα έβαλα με περισσότερους από 3-4.. έτσι κι αλλιώς δεν χωρούσαν να με δέρνουν παραπάνω.. δεν φοβάμαι.. αυτοί τι να φοβηθούν.. γαία πυρί μιχθήτω.. και αν δεν είχε απολαμβάσει ως δικός τους συντοπίτης.. και ως συγγενή δικό μου.. δεν είχαμε τραγικές συνέπειες.. όταν ήμουν παιδί.. όλα μου φαινόντουσαν κωμικά.. ίσως γιατί ρέπω προς τον Σουρής.. τόσο που έμαθα να διαβάζω.. πριν να πάω νήπιο.. τώρα με ταλαιπωρώ.. με μία ερώτηση.. τύπου “η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα”.. είχα απασχοληθεί με το θέμα των δασκάλων.. είχα καταλήξει οτι με το να τους αναφέρω.. τους τιμώ.. αλλά ας τελιώσουμε το κομμάτι.. όπως υποσχέθηκα.. με τα παιδιά.. το “εγγονακι” (μαρία κάππα) και τον φίλος της (panos siokos).. δύσκολα τα εννοήσα.. στην αρχή γράμμα-γράμμα.. μετά φθόγγο-φθόγγο.. επίπονη διαδικασία.. εστί είναι η ζωή.. με την έξοδο από το τελευταίο νοσοκομείο.. ήρθαν να με δουν.. ο panos εγκαθίδρυσε στο δωμάτιο μου το laptop.. το οποιό με βοήθησε να μάθω Ελληνικά σαν ξένη γλώσσα.. το ίδιο που έκανα όταν ήρθα σε αυτή τι ζωή.. χωρίς το laptop.. στο οποιόν ταύτην την στιγμήν σας γράφω.. κάποια στιγμή πήγαμε με τα παιδιά τον πρώτο καφέ.. το στριφογυρίζω στο μυαλό μου να κόψω το καπνισμα.. και έρχεται ο καφές.. σε εκείνην την στιγμήν λιποψύχησα.. πήγα για τσιγάρα.. τα παιδιά μου έκανε “εξέδρα”.. “είναι κρίμα.. τόσους μήνες άκαπνος”.. είχαν δίκιο.. με έπεισαν..

29 / 4 / 2021.. τώρα που το θυμάμαι.. εκτός της πίστης.. όποιη πίστης.. θα ασχοληθούμαι.. αν μας δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον.. η λέξη “κόμμα”.. κατά την γνώμη μου.. να ήταν παράνομη.. εγώ πάντως.. το εξαλείφω από το λεξιλίγιο μου.. ούτε “νοσοκόμα” δεν μου επιτρέπω.. στον εαυτό μου λέω.. ακούγεται κάπως.. το 2021 μου έρχονται οι αναμνήσεις βροχηδόν.. πάω πάλι στο πρώτο νοσοκομείο.. πρώτη φορά στην ζωή μου.. (με το “φορά”.. 12:16 29 / 4 / 2021 κατάλαβα την διαφορά με το “φόρα” από 2017.. μα για να τα πάρουμε από την αρχή.. του τέλους.. είχα πάει να δω ένα θείο που ανάρρωνε από 3 ου εγκεφαλικού.. τα είχε καταφέρει.. και τις 2 φορές.. να μάθει μίλα και να περπάει..

30 / 4 / 2021.. είχα μείνει στην επίσκεψη στον θείο μου.. που μετά το 3 ου εγκεφαλικού.. προσπαθούσε να λειτούργησε.. όχι σαν πάππας.. μα σαν άνθρωπος.. αυτή η λέξη περικλείει.. για τον κάθε εναν.. κάθε δεδομένη χρονική στιγμή.. φερ' ειπείν εμένα και τώρα θα έλεγα.. πρώτο το πράττειν.. αλλά και πρωτίστως το διαλογίζεσθαι.. μετά τα εγκεφαλικάς μας και οι 2.. θέλαμε να μιλάμε και να περπατήσει.. τώρα που τα κοιτώ τα συγκρίνω.. δεν είναι και άσχετα τα 2 τους.. θέλεις νόηση για να αποφασίζεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.. και στην ομιλία θέλεις νόηση.. συμφωνείτε ; .. και τώρα που τα λέμε.. γιατί το ερωτηματικό είναι σε αγγλικό πληκτρολόγιο.. θυμήθηκα.. αυτό που εμείς το λέμε ερωτηματικό.. στα αγγλικά το έχουν.. όπως εμείς έχουμε την άνω στιγμή..

(συνέχεια)

Ιανουάριος-Μάρτιος 2021(4)

Ιανουάριος-Μάρτιος 2021(3)

Τεταρτη Απόπειρα για να δούμε..

Πριν μερικούς μήνες(χρόνια) δεν μπορούσα να βρω το koulpa2. Αποφάσισα να εκδώσω στο Facebook. Μετά δεν ξέρω τι έγινε.. μα το ξαναβρήκα.. πάω να δω αν μπορώ να (ξανά) εκδώσω σε ένα αλλό μου blog

ασκήσεις ζωής

(25 / 4 / 2022 αποφάσισα να το διαβάσω.. τώρα που πια θυμάμαι.. να δω τότε πως το είχα γράψει)

27/1/2021.. φεβρουάριο του 2014.. σαν να ημούν μαριονετα και κάποιος είχε κόψει ξαφνικά τα κορδόνια που με κρατούσαν.. έπεσα να πεθάνω.. δεν πεθάνα.. μετά τρείς μέρες .. ανυσήχισε η μάνα μου που δεν απαντούσα στο τηλέφωνο.. πως βρηκε τεφωνο της πρώην μου (15 χρόνια ειχαμε χωρισει.. σαν αδελφή την εχω ) ..την πήρε.. οτι δεν εκάνα τρεις μερες.. με πήρε.. το σήκωσα. “βρποβμ” της λέω φύσηκα.. “έρχομαι” μου λεεί.. λίγα λεπτά άκουσα.. σειρήνες αστυνομικών και ασθερώφα.. τον κλειδαρά.. θα ήθελα να πεω να τους άνοιξω.. δεν μπορουσα.. τους άκουσα.. δεν ξερουν οτι είμαι ζωντανός ; .. εγώ το ξέρω ; .. ;)

8/2/20 21..με προλαβαίν.. τους άκουγα.. τους βλέπα στο μυαλό μου.. άκουγα τους.. να συζητήσουν πως θα με κατεβάζουν.. έμενα σε ενα σπίτι 4 μετρά απο το δρόμο (κατ'ύψος).. ήμουν και 120 κίλα.. καταφεράν !.. πού θα με πανέ.. οι ιατροί “οτι πει ο θεός..”.. σε εμένα δεν είχε μιλήσει πότε.. και νόμιζα απο 3 χρόνων.. για όλα που θα σβουν φταίμε εμείς..

.. σε άλλους πολιτισμούς πνεθούν τους θανατούς και σε άλλους τις γέννες.. σε άλλους ο σωμένος χρωστά χάρι και σε άλλους ζητά φροντιδα.. αυτά τα παιδιά (η πρώην και ο νυν φίλος της) με φροντίζάν.. πρωμαθά για το ζαραρώ.. μέτα απο ένα μήνα με εσωσάν..

14/2/2021 ..χρωστώ και σε άλλους.. στο πραξενουλι (χριστινα σαββατιανου) μας και τον αδρά της ( andreas papas ) που μου δώσαν το μηχακί που μετρά το ζάχωρο.. και το “εγγονακι” (μαρία κάππα) και τον φίλος της (panos siokos) ήλθαν να με δουν στα νοσοκομεία.. για καφέ.. για φαι.. πολλές φόρες..άκουγα τους γιατρούς.. ο πιο μεγάλος θαμεζέ τον αυτού του.. οι μικροί φοβούται.. άρχη άνρδα δείκνυσι.. μετά απο 10 ημέρες.. μπουρανέ με παρούν.. αλλά που ουλού να με πανέ.. μαρμαρωμένος τυφλός.. μόνο άκουγα.. με πήραν σε ενα ίδρυμα αποκατάστασις.. μήπως μαθώ αυτί ξέχασα..

26/3/2021 ..ένα μήνα και μίσο.. το 2017.. τον τελευταίο ξυπνήμα.. κάτι μου έλειπε.. ενώ άκουγα.. δεν είχα καταλαβεί το τι άκουγα.. για κάποιες μέρες.. οτι μου μυαλό.. εκείνη την στιμή.. χώρουσε ένα γράμμα.. για λίγο.. 4 χρόνια πέρασαν.. είχα μάθει να γράφω σιγά-σιγά.. αλλά 3 χρόνια να μου έδινες..).. άκουγα.. τώρα κάτι θυμάμαι.. τον πρώτο νοσοκομείο δεν έβλεπα.. όμως με βλέπω από ψηλά με το φορείο έξω από την πόρτα.. φυσάει πολύ.. αλλά δεν κρυώνω.. άκουγα τους νοσοκόμους του ΕΚΒΑ να μίλουν για εγκεφαλικό οχι οτι είχα πουντιάσει.. τώρα θυμάμαι στο “νόνο” του Mario Puzzo.. μετά από 1000 σελίδες.. που έκανε οτι ήθελε.. πέθανε γέρος.. στο ήλιο.. παίζοντας με τα εγγόνια του.. εγώ καλά τα είχα περάσει.. πολύ καλά.. μέχρι τα 25.. μονίζα πως μέχρι εδώ είχα κάνε οτι ήθελα.. νόμιμα πάντα.. παιδιά δεν είχα.. μην πούμε για εγγόνια.. (υιοθέτησα ένα “εγγόνι” αλλά πολύ αγροτέρα).. μπουρούσα να φύγω από αυτή ζωή.. λάθος μονίζα.. άλλως πως εξηγείται όταν.. στην 12/6/1994.. στην λεωφόρο Μαραθώνος.. 4-5 χιλιόμετρα από την Νέα Μάκρη προς Μαραθώνα.. στο ίδιο σημείο το Πάσχα του 1983.. μερικές μέρες που είχα πάρει το δίπλωμα οδήγησης.. είχαμε κόσμο στον σπίτι.. πετάχτηκα να πάρω κάτι τελευταίο.. ήμουν πίσω από έναν που οδηγούσε με 40 χλμ.. στην αριστερή λωρίδα.. είχα βγάλει φλας.. έτοιμος (από καιρό σα θαρρέος)(“θαρρΑΛέος” ήθελα να πω.. μα παράπεσα.. αυτή η σημείωση.. έγινε την 30 / 4 / 2022).. ίσως.. για την πρώτη.. φορά στην καριέρα μου.. ως οδηγού.. θα προσπερνούσα.. εκεί που τον έφτασα.. κάτι είδε και κοκκαλώνει φρένα.. φρένω και εγώ.. στο άλλο ρεύμα κάποιος ερχόταν.. κάνω δεξιά μήπως το προλάβω.. και βλέπω μία άμαξα.. ο αντίπαλος οδηγός.. το είδε πριν από εμένα.. στο άλλο ρεύμα ήταν άδειο.. πρώτη και τελευταία φορά.. ενώ πήγαινα προς Μαραθώνα.. με όλα αυτά.. στρίβω προς Νέα Μάκρη.. κινώντας παντώ.. ξαναστρίβω προς Μαραθώνα.. κάνω δεξιά από τον δρόμο.. να σκεφτώ.. πόσες φορές σώθηκα τα τελευταία λεφτά.. ήμουν 19 ετών.. χρειαζόμουν λίγες ακόμη εμπειρίες να ζήσω.. )

οδήγουσα στα δεξιά με το φλας για να σταματήσω.. είχα ένα φίλο μαζί.. ένα φορτωγό 10 τονούς φορτώμενο.. δεν είδε ούτετο φλας.. ούτε καν το αμαξί μου.. με χτύπησε από πίσω.. με 80 χλμ.. χώρις φρένα.. ως όφειλα..με βάσει αυτά που εγώ θεωρούσα σωστά.. (να εξηγήσω εδώ.. με βάσει την παιδεία και την εκπαίδευση μου.. θα ήταν η “πίστις”.. άλλα από 3 χρόνων.. το να βρίσκω λόγους να πιστεύω κάτι μου άδικο.. στο κάτω-κάτω της γραφής αν πιστέψω.. να τους βρω.. μέχρι τότε ας απουσίεζε από το λεξιλόγιο μου.. τώρα που θυμάμαι σίγα-σίγα.. θα έρχομαι να γράψω.. δεν κάθισμαξέρω αν σας αρέσει.. πάντως βελτιώνει την γραφή μου.. ) αντί να πω “άντε 'γεια”.. να πέθανω.. υπερίσχυσε η αυτοσυντήρηση.. πιάνω το τιμόνι και το κατάντησα όπως το σύμβολο του άπειρου.. και είχα βγάλει με το κούτελο μου τον ανεμοθώρακας (παρμπρίζ).. εκτός από την μύτη.. που για πρώτη φορά στην ζωή μου.. άνοιξε λίγο.. ούτε το πουκάμισο μου δεν είχε προλάβη να βρόμισε με το αίμα.. με τον φίλο.. δεν είχε τιμόνι να πιάστει.. έπιασε το πόδι του.. η δική του αυτοσυντήρηση φάνηκε.. όταν.. πριν αθλούμαι στην σκηνή του ατυχήματος.. είχαμε πάει σε ένα ξυλεμπορικό.. να πάρουμε 3 φύλλα κόντρα πλακέ θαλάσσης.. το εδέσα στην σχάρα με ένα σχοινί.. όσον περισσεύει.. θα το έκενα “κούκλα” και θα το εδένα πανώ.. αλλά βιαζόμουν να πάρω ψωμί για την γιαγιά μου.. το έριξα χύμα το ανοιχτό πατάθυρο.. μπήκαμαι να φύγουμε.. και εδώ φάνηκε η αυτοσυντήρηση του φίλου.. είδε το σχοινί πλάι από το λαιμό.. είχε φανταστεί.. ως φαίνεται.. σκηνές θανάτου δια απαγχονισμού.. το έπιασε και το έριξε πίσω από το κάθισμα.. της τύχης του την είδα.. όταν πάνω στην σύγκρουση.. μάρτυρες ήταν το πλήμωμα ένος ΕΚΑΒ.. κάποιον άρρωστο πήγαινε να μάζεμει.. ημάς μάζεμε.. από Νέα Μάκρη.. μέσα από το βουνό.. σε 20 λεπτά στο ΚΑΤ.. πεταχτήκα απέναντι στο περίπτερο να πάρω ένα τηλέφωνο την φίλη του φίλου μου.. να τις εκθέσω τα διαπράττενα.. είχα δει το πόδι μου.. έτσι.. πολλές φορές.. σε μία εβδομάδα.. θα ήταν as good as new.. (πρώτη φορά μου ήλθε στα αγγικά.. από το ξύπνημα του 2017.. για να δούμε).. με το που πέρασα από το περίπτερο άλλη στο ΚΑΤ.. τον είχαν πάρει.. όπως με πληροφόρησαν.. αυτό που είχα δει.. δεν ήταν όπως νόμιζα εξάρθρωση.. ήταν σπασμένο.. στην περιοχή του ταρσού.. τον είχα πάρει για επείγων χειρουργείο.. τόσο επείγων που αν είχαμε τύχη στον δρόμο μας ένα ΕΚΑΒ.. δε δεν μη μην θα είχαμε φτάσει 3 ώρες αγροτέρα στο ΚΑΤ.. και ούτε “επείγων” θα είχε υπάρξει.. και ούτε “χειρουργείο”.. και ούτε αποθεραπεία.. ήδη ο χειρουργός θα ήταν στο χωριό του.. θα είχε ξεκινήσει τετραήμερο της παναγίας.. περασά να στις μιλήσω.. να στις πω.. πόσο υπεύθυνος ένιωθα που οδηγούσα.. (όχι σαν παλοί αντιπρόεδροι και πρόεδρος.. που οδηγήσαν την χώρα.. περί άλλων εντρυφώ.. άλλος διοργανώνει σεμινάρια με θέμα.. πως είχαμε φτάσει ως εδώ.. άλλος να δηλώνει ότι μαζί τα φάγαμε.. ο “κινεζικός” έκανε τον κινέζικο).. και για την παραπληροφόρηση.. ξαναπάω στο ΚΑΤ να τον περιμένω.. μέχρι το βράδυ.. είχα καπνίσμει τα πάντα (όχι τα λευκά-μαύρα ζωάκια.. να εξυγήσω.. τσιγάρα.. πούρα.. πίπες καπνού.. για να εξηγούσω τώρα που προπαθώ να εξηγούθω.. “έγινε παρεξήγηση και εξήγηση ΔΌΘΗΚΕ”.. είχα κόψει το κάπνισμα το 2017).. και είχα πιει τόσους καφέδες σαν να μην υπάρχει αύριο.. (και την ζάχαρη την είχα κόψει το 2017.. αναδρομικά θα ξαναγράψω για όλα αυτά.. αυτό το κείμενο.. είχα αρχίσει 18/2/2021.. ήθελα να σημειώσω πρόωρο.. πρέπει να κλικω)

ξύπνησα.. άκουγα τον νοσοκόμο.. ήλθε να δει αν όλα πάνε κάλα.. τον είδα σαν φαντάρο του 1ου παγκόσμιου πόλεμου στα χαρακώματα.. ξαναξύπνησα.. άκουγα πολλά σκυλιά μέσα στο δωμάτιο.. 3 μέρες στο φορείο με πήγαιναν από ιατρείο σε ιατρείο.. άκουγα.. εκείνοι που άκουγα.. μεγαλο ιατροί και νέοι ιατροί μάλλον δεν ήξεραν οτι εγώ ακούω..

.. πρώτη μέρα στο ίδρυμα.. πρωτα-πρωτα με πανέ σε μια γιατρό για να αξιολόγηση την κατάστασι μου.. μου φέραν και ενα αναπηρικό καροστί για να με κουβαλούν.. μετά ήθλε ενας γιατρός να μας πει τι θα χρειάστω (παπούτσια φόρμες κλπ ) κι οτι την άλλη μέρα στις 7:45 πρωί θα ερχόταν να με ετοιμάσει.. να φαω.. να με φορτώσει με τον γέρανο στο καροστί .. να με παει η μανα μου στον φυσίατρος τις 08.00.. για 3 μήνες.. να με βοηθήσει να βαδίζω.. την πρώτη φορά.. με σήκωσε.. όταν ήμουν 25 χρόνων.. είχα ένα φορτηγάκι mitsubishi L300 ανοιχτό.. το οποίο παρκάρα με την μούρη.. και μετά το σήκωνα από πίσω..

(..και ξαφνικά συνειδητοποίησα.. ενώ το 2017.. θεωρούσα τις μνήμες μου.. οριστικώς και δικαίως θανούσες.. αλλά είχα βρει.. τον τρόπο να.. συνεχίσω να ζω.. χωρίς αυτές.. προιόντος του 2020.. μου ήρθαν κάποιες μνήμες.. μην φανταστείτε πολλά.. μιλάμε για 20-30.. τον μήνα.. σας παρακαλώ μην.. με ρωτήσετε από που.. δεν θέλω να.. σας λέω κάτι.. που είναι συνειδητά ψεύδες.. με το που.. μπήκε το 2021.. σιγά-σιγά οι μνήμες μου.. έφτασαν 20-30 αλλά.. αυτήν την ώρα.. την ημέρα..)

(συνέχεια)

 

Blogoγενέθλια

Πέρασαν 10 ωραία περασαν θά επάνελθω όταν γυρίσω σπίτι με κανονικο εορταστικό 10ετιάς 8

μεσοπελαγα αρμενίζω.. λέμε τώρα

εχουμε πολύ κουπί να τραβήξουμε.. αρχισα προπονήσεις

ει..

ωωωωπ

ζω ακόμα ζω

Είπα να επιστρέψω.. μα μου βγήκε εμμετρο το βαλα λοιπόν στις ξεχασμένες μπουρμπουλήθρες μου.. λεω σιγά σιγά να γράψω οτι θυμάμαι όσο τα θυμάμαι.. να ξαναμαθω και να γράφω

ω ιεζαβελ.. σουρης γεωργιο

ς

,Ω ιεζαβελ θαυμαστη, βασιλισσα ωραια

γυναικα μς τα ολα σου και αμαζων εβραια,

οπου τριαντα μοναρχων εγυμνωσες τα σκελη

και μονη σου απεκοψες τα κρυφια των μελη,

κι εντος ςλαιου ζεοντος τα ερριψες με λυσσαν

Και ειδες τοσην δυναμιν βασιλικην καεισαν,

την μισανδρον μανια σου θαυμαζω και σιγω.

Αλλ'ειθε οτι εκανες σε βασιλεις μεγαλους

να ημπορουσα να'καμνα εις τους ρωμιους κι εγω

κι ετσι να παψουν οι ρωμιοι

ρωμιους να σπερνουν αλλους.