Μαιός 2021
1 / 5 / 2021.. από 1983 που είχα δω γραφομηχανή.. που πήρα το πρώτο μου PC.. ήμουν ο 3 ος στην παρέα του Λέντζου των 80.. εχτές.. που αναρωτιόμουν για το ερωτηματικό.. πόσοι ήξεραν ελληνικά.. από αυτούς που δουλεύουν.. φερ' ειπείν στην ΙΒΜ και στην APPLE.. αυτοί.. στο κατό-κατό της γραφής.. κάνουν την δουλειά τους.. και με τα αγγλικά.. εν' κατακλείδι.. όπως είχε πει ο θείος μου ο Κώτσας.. ο ψηλός.. που είχε έναν εκδοτικό οίκο.. τον έλεγαν “Διογένης”.. λοιπόν έλεγε “οι περισσότεροι έλληνες γράφουν παρά διαβάζουν”..
2 / 5 / 2021.. σε ανύποπτο χρόνο είχε πει.. ο θείος Κώστας ο ψηλός.. “στην Ελλάδα δεν ευδοκιμεί ο καφές και ο κομμουνισμός”.. εκεί που αναρωτιόμουν για το ερωτηματικό.. μου ήρθε μνήμη.. ήμουν Τρίπολη με την γιαγιά Τσιτσίλω.. Βασίλω την έλεγαν.. μα εγώ δεν μπορούσα να το πω.. είχε ένα παράσπιτο στην αυλή.. την αποκαλούμαι ξελότζα.. εκεί φυλούσε η γιαγιά μου τα καύσιμα..
4 / 5 / 2021.. εδώ αν δεν υπάρχει.. τίποτε αναγνώσιμο στα πέριξ.. εκεί που βρίσκομαι τέλος πάντων.. με είχα πιάσει μέχρι και κονσέρβες να διαβάζω.. ήμουν εξαρτημένος με το διάβασμα.. κατά το τέλος του καλοκαίριου 2013.. θα ήταν Σεπρέμβρη θαρρώ.. είχα τελειώσει μιά στην Γλυφάδα.. σε ένα εξωτικών χώρο.. τέτοιον που εμένα.. είχα ξανά ζηλέψει.. παρά μιά φορά.. το 1972 στον είδο κόπλο.. της θαλασσής.. δεν ντροπέ τετοί που έστε.. δεν ξέρω αν έχουμε γονική συναίνεση..
5 / 5 / 2021.. δεν μπορώ να καταλάβω την χρύση γονικη συναινεση.. εδώ θα κάνω ένα συνηθισμένο αναμενόμενο διάλειμμα.. σε όλα μου τα εγκεφαλικά.. ήταν παρούσες η ακοή και η όσφρηση.. και η δύο σε έξαψη.. με την βοήθεια του μυαλό μου.. να διαμορφώσω τον κόσμο μιά εικόνα.. δεδομένου ότι η απούσα αίσθηση.. η όραση.. καθόλου δεν με βοηθούσε.. στο τελευταίο βαρύ εγκεφαλικό (2017).. εντάξει δεν ήταν και σαν την Πελοπόννησο.. δεν ξέρω αν με παρακολουθείται.. όμως ξέρω .. ότι τα Ελληνικά.. που τα ξεκίνησα (2017) σαν ξένη γλώσσα.. με είχαν διαβεβαιώσει.. μα σε 1 ημέρα.. μα σε 100.. θα πεθαίνω να γλιτώσω.. αν μπορούσα να μιλήσω.. θα τους μιλήσω.. από τα 3 μου χρόνια.. μέχρι τώρα.. η απάντηση θα είναι η ίδια..
6 / 5 / 2021.. θα του έλεγα.. ότι δεν υποφέρω ακόμα και της στιγμές των εγκεφαλικών.. εκεί εγώ παρακολουθώ.. οι άλλοι υποφέρουν να σώζουν την πολύτιμη.. κατά άλλους.. ζωή μου.. εγώ παρατηρώ.. και θυμάμαι.. έχω καταστήσει σαφές.. μετά το 3 ον εγκεφαλικό.. όταν ξύπνησα.. η αυτή φόρα.. το είχα ξανά πει.. άλλα με το γράψιμο ξανά.. βελτιώνουν τα Ελληνικά μου.. το μυαλό μου ήταν.. σαν μιά κόλα από χαρτί.. χωρίς κείμενο.. πολλές ονειροφαντασίες.. κουδούνι για διάλειμμα.. επί του πιεστηρίου.. πάνω που σκεφτόμουν.. οι μνήμες με βρήκανε..
7 / 5 / 2021.. εκεί που σκεφτόμουν για της ονειροφαντασίες.. μιά από αυτές μεταμορφώθηκε.. εχθές.. την ώρα που έγραφα εδώ.. αλλά να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.. μα 4 χρόνια είχαμε χάσει τον μίτο της Αριάδνης.. ναι.. μου ήρθε ο μύθος τώρα.. και συνειρμικά.. μιά που το ανέφερα.. ήταν το 3 ον καράβι.. που είχε υπηρετήσει ως μηχανικός του εμπορικού ναυτικού 1974.. το 2 ον ήταν το Γκέφος νομίζω το 1973.. αυτό μου ήλθε μόνο του.. στην αρχική ονειροφαντασία.. ο εξάδερφος μου μετατράπηκε σε γιατρό..
8 / 5 / 2021.. γιατρό που με είχε χρεωθεί.. έλεγε στην μάνα μου.. αν οι παλμοί της καρδιά μου.. σε αδράνεια δεν φτάσει στα 55-60 σταθερά.. για να έχω το δικαίωμα.. έστω να ονειρευτώ την έξοδο από το νοσοκομείο.. αν μπορούσα να μιλήσω.. θα του εγέλα.. “από παιδί.. εγνώριζα ότι η καρδιά.. δεν ρυθμίζεμαι οι παλμοί.. με το μυαλό.. “
9 / 5 / 2021“.. είχα δεχτεί.. ότι δεν μπορεί να επιβίωση ο εγκέφαλος.. χωρίς την παρουσία οξυγόνου.. για 5 λεπτά.. ξαφνικά από ένα άρθρο.. δεν θυμάμαι το περιοδικό.. ήμουν και σε πολλά συνδρομητής.. από το 1972-1982.. έλεγε ο πατέρας μου.. εσύ πριμοδοτείς τα Ελληνικά Ταχυδρομεία.. εκείνος τα πληρώνε αγόγγυστα.. το αισθανόταν περήφανος..
10 / 5 / 2021.. περήφανος αυτός που.. στο δημοτικό.. κατά δήλωση.. ήταν δυσλεξικός.. όπως εγώ όταν ήμουν μίκρο παιδάκι.. και οι 2 κατά την προεφηβεία.. υφιστάμενοι σε λαλίστατοι.. κατά άλλους.. πάντως στην Τεχνική Εκλογή την όποια ο ίδιος την είχε αγοράσει.. ή από τα δικά μου.. αυτός ο Άγιος άνθρωπος.. 15 χράνια ταίζει και το σώμα και το μυαλό μου..
12 / 5 / 2021.. το πως ακούγονται.. είναι μιά αρχή.. πως περνάμε σην προφορά.. και περισσότερο το γράψιμο.. ζήτησα από την μάνα μου.. ένα λεξικό για να το βελτιώσω.. μου βρήκε ένα που είχε ο πατέρας μου.. όταν ήταν στο δημοτικό και ο ίδιος.. το όποιο τυπώθηκε πριν να γεννηθεί αυτός.. και τώρα που ξανά μολεύω τις νέο αποκτηθείσες αναμνήσεις.. το παρατηρώ.. είναι το ίδιο που μου είχε δώσει ο πατέτας μου.. το 1968.. τότε που είχα εκδήλωσει την έφεση να μάθω.. πως παίζεται αυτό το νέο παιχνίδι.. που το ονομάζουμε “γλώσσα”.. με την ευχή να περάσω καλά.. καλά πέρασα.. και τις 4 φορές.. μιά όταν ήμουν παιδί.. και 3 που είμαι γερός..
13 / 5 / 2021.. είχα μείνει ιδιώνυμο αυτό λεξικό.. το διάβασα.. το ξανά διάβασα.. κάποια στιγμή το laptop (με την βοήθεια του panos siokos) βρήκε την θέση του στο δωμάτιο μου.. έχρισα να πληκτρολογώ της λέξης.. και να της προσφωνώ.. με την πεποίθηση ότι θα προάγω την γλωσσική κατάσταση.. εις μάτην.. πόρρω απέχει να χαρακτηρίσω την προσπάθεια ως άρτια.. μετά άρχισα να διαβάζω τα mails που είχαν μαζευτή τόσα χρόνια.. καταλάβαινα τις λέξης.. μιά-μιά.. για πρόταση ούτε λόγος να γίνεται..
14 / 5 / 2021.. λέξεις με 7-8 γράμματα.. όταν τις κοιτάω.. όλα μου φαινόντουσαν σωστά και όμορφα και αγαπητά.. μπορούσα..συλλαβιστά.. να της προφέρω.. όμως με την παρατήρηση της επόμενης λέξης.. η προηγούμενη.. όχι να την πρόφερα.. αλλά για την μνήμη.. να την (λέξη) θυμηθώ.. "πράσινα γράμματα στο συρτάρι” που έλεγε κι ο Πάριος.. το 2021 ήρθε με έναν καταιγισμό με θυμίσεις.. σχεδίαζα να ποστάρω αυτό de profundis σύγγραμμα.. ήθελα να επεκταθώ.. από το 1 ο νοσοκομείο μέχρι τώρα..
15 / 5 / 2021.. το 2017.. η μνήμες ήταν 2-3 φορές όλον τον χρόνο.. με το που 2017-2020 είχα σταθεροποίησει το ζάχαρο στα 100-110.. και το βάρος λίγο κάτω από τα 80 κιλά.. με το που ήρθα από το τελευταίο νοσοκομείο.. την πρώτη ημέρα.. μπορούσα να κουνήσω μόνο τα μάτια μου.. την επόμενη μέρα.. και το δάχτυλο του αριστερού χεριού.. που είχε το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης.. περιμένοντας να πεθάνω.. είπαν και αυτοί οι γιατροί.. αν μπορούσα να μιλήσω.. θα τους έλεγα.. “αυτό.. είναι υπόσχεση ή απειλή ; “..
16 / 5 / 2021.. τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.. “ποιών” των ιατρών..”τι” τα ρηθέντα.. και άλλο “τι” να πείθομαι.. “ποιός” εγώ.. “που” εδώ.. “ποτέ” το 2017.. συγχωρέστε μου τις σύγχρονες.. ποιό σύγχρονες πεθαίνεις.. που λένε.. μνήμες γραμματικής αναλύσεως.. δεν την θυμάμαι καλά.. δεν λες ότι πάλι καλά που την θυμάμαι ολωσδιόλου.. τις πρώτες ημέρες.. έτρωγα ότι με ταίζαν.. όχι οτι δεν παραπονιόμουν.. είχα 20 χρόνια.. να φάω.. σε σταθερή βάση.. κάτι που δεν είχα μαγειρέψει.. ή τουλάχιστον να τα είχα επιλέξει.. γρήγορα συνήθισα..
17 / 5 / 2021.. στην τύχη της μάνα μου.. ήταν για να γεροκομήσει.. πρώτα τους γονείς του πατέρα μου.. στα 25 τις χρόνια.. μετά με την μάνα της.. στα 50.. και τώρα (2017).. στα 80 της χρόνια.. να κληθεί να γεροκομήσει και τον γιο της.. οι πιστοί.. δεν με θεωρώ άπιστο.. και αυτός είχε την ελευθερία.. να πιστεύει ότι θέλει.. από τα 3 μου χρόνια.. που θυμάμαι.. θα σου έλεγα.. ΔΞΔΑ (δεν ξέρω δεν απαντώ).. ή απλά αγνωστικιστής.. αν ήξερα της λέξης.. ήμουν στην Τρίπολη.. είχα πάει με την γιαγιά μου.. σε μιά εκκλησία.. για την γιορτή μου.. ήταν η πρώτη μου φορά εκεί.. που θυμάμαι.. με είχε ενοχλήσει το ύφος της γιαγιά μου.. και όλων.. μοιάζανε ένοχοι.. δεν αισθάνθηκα τόπε ένοχος..
18 / 5 / 2021.. με είχε αφήσει η γιαγιά.. να με προσέχουν οι ψάλτες.. που είχε δείξει να τους ξέρει.. όπως όλους.. ήταν σε 3 σκαλιά.. για να ξεχωρίζουν από όλο το άλλο εκκλησίασμα.. ήμουν στα πόδια τους και καμάρωνα.. τον είδα από μακρυά.. δεν αισθανόταν ένοχος σαν εμένα.. τον ένοιωσα σαν ασύδοτο.. ότι δεν θα είχε θέμα.. αν η πίστη των άλλων.. δεν γινόταν χορηγία για αυτόν.. τον αντιπάθησα στην στιγμή.. τον είχα συνδέσει.. με τον ηθοποιό.. που λίγα χρόνια αργότερα.. (.. που θα ήρθρουν 2 κότερα.. να καταθέσω.. ότι κάποια σχέση είχε με το μπουζούκι..).. από την στιγμή που είχαμε στο σπίτι τηλεόραση.. κάθε Σάββατο.. είχα διαφύλαξη το δικαίωμα.. να βλέπω μιά παλιά ελληνική ταινία την εβδομάδα.. κάποιες φορές είχαν διαπραγματευτεί.. με την κατοχή.. ο ποιο καλός.. κατά την γνώμη μου.. κακός.. ο ηθοποιός που τον μετενσάρκωσή ήταν ο Νέστωρ Μάτσας.. ακόμα τον ακούω να λει “οι γερμανοί είναι φίλοι μας”..
19 / 5 / 2021.. “οι γερμανοί είναι φίλοι μας” το άκουγαν.. και το πίστεψαν.. άλλους τους βολεύει..άλλοι πεθαίνουν στην προσπάθεια να το αντικρούουν.. άλλοι απλά πεθαίνουν.. ήμουν λοιπόν στα πόδια των ψαλτών.. σε περίοπτη θέση.. είχα πάρει το βλέμμα.. από τον ενοχλητικό νεωκόρο.. που είχε ένα ύφος.. σαν να έλεγε.. “το μαγαζί είναι δικό μου".. τώρα που το θυμάμαι ας το πω.. από αυτά τα 2 περιστατικά.. που δεν τα είχα θυμηθεί.. πριν το τελευταίο εγκεφαλικό.. πριν 30 χρόνια.. αστειεύουν με μιά φίλη μου.. την έλεγα “φιλαργυρία τυροπωλή”.. πάει και τις 2 περιπτώσεις.. εστί που πάει.. θα κάνουμε.. δεν ξέρω πόσο καιρό θα χρειαστεί η επίσκεψη στην εκκλησία..
20 / 5 / 2021.. η εκλησία που είχε πάει για πρώτη φορά.. είχα στρέψει το βλέμμα μου.. από τον νεωκόρο.. η θεά του.. μου το πλέγωνε.. είχα αφιερώσει το χρόνο μου.. να διαχεισιστώ την νέα.. για εμένα.. τοποθεσία.. πρώτη αίσθηση η ακοή.. είχα την αίσθηση ότι προυπήρχε εμού.. όταν ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου.. με το που ήρθρα.. μετά μυρίων.. και της μάνας μου.. αλλά και το μαιευτήρα.. που τελικά με ξεγέννησε.. αλλά ξενά μανά να αρχίσουμε από την αρχή.. αλλά από την αρχή.. μου.. όταν ο πατέρας μου ήταν νέος.. παιδί δεν θεωρούσε τον εαυτό του.. από την στιγμή που πέρασε 13 του χρόνια.. και αρχίσε να δουλεύει..
21 / 5 / 2021.. μείναμε με τον πατέρα μου.. όταν ήταν νέος.. και εγώ ήμουν μιά κακή ιέδα στο μυαλό του.. όταν είχε χρόνο και λεπτά.. νοίκιαζε μία βάρκα και πήγαινε για ψάρεμα.. σε κάποια από τις μοναχικές.. είκει που κοπηλατούσε.. παρενθετικά σήμερα εμβολιαστικά με την πρώτη δόση του εμβολίου.. από τον Πειραιά στην Σαλαμίνα.. πάσα δυνάμει.. όση είχε.. και πιθανολογώ ότι είχε πολύ.. στα 40 του.. των είχα δει.. σε μία μετακομίση ενός θείου..
22 / 5 / 2021.. με το φορτηγό.. είχαν ήρθη 4 άτομα να βοηθήσουν.. μέχρι το βράδυ.. τα περισσότερα πράγματα είχαν ανεβεί.. για 3 πατώματα με τα σκαλιά.. είχε μείνει στην είσοδο της πολυκατηκία.. το πιάνο της θείας μου.. ΣΥΝΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ.. όταν ξεκίνησα να γράφω.. αυτά τα κειμενάκια.. δεν ήξερα αν θα το καταφέρω.. τότε δεν ήξερα.. ότι είμαι.. από θέση (εμπειρία.. και οι γονείς μου.. και οι παππούδες.. και οι γιαγιάδες.. και ο παππούς της φίλης μου.. αυτός που με εισάγαγε.. στον μαγικό κόσμο της ανάγνωσης.. τότε που το διάβασα.. το “επίμονος κηπουρός”.. θαρρούσα ότι η συνήχηση.. “επίμονος ξυλουργός” που ήμουν..
23 / 5 / 2021.. όπου με πάει ο λογισμός μου.. και με πάει σε 100-200 την ημέρα.. με τα 3-4.. που η τύχη τα έφερε.. τα όποια καταπιάνομαι.. έστω ακροθιγώς.. εχθές το τελευταίο που θυμάμαι.. πριν ποστάρω και πάω να κοιμηθώ.. ευκαιρίας δοθείσης.. λέω να αναρωτηθώ.. αν συνεχίζω.. όσο κράτα αυτή η μαθησία.. από την μία να παλεύω.. να συμπληρώσω 6-7 γραμμές από κείμενο.. μέχρι της 8 το βράδυ.. και να ποστάρω.. ή να ποστάρω το πρωί.. ότι είχε μείνει από το βράδυ.. μπα έστι θα κόψω τον ύπνο.. θα εξακολουσηθηζώ να κάνω ότι κάνω.. στης 8.. ποστάρω ότι έχω γράψει..
24 / 5 / 2021.. μία που “τα στρεντά νικούν τα πρώτα”.. όπως έγελε και η γιαγιά μου.. ευνοώντας.. όπως το ερμηνεύω τώρα.. τα σήμερινα νέα.. είναι μεγαλύτερης σπουδαιότητας από τα χθεσινά.. από αυτά δεν προκύπτουν ερωτήσεις.. κατά την γνώμη μου.. αν έχετε.. να της καταθέσετε.. να πάρουν την άγουσα.. για να επιλυθεί.. και αυτή την υποχρέωση.. την αναλαμβάνω.. όσο.. και μόνο όσο.. είμαι ανάμεσα σε εσάς.. γιατί.. παρ' όλον ότι είχα δουλέψει.. και ως ξυλουργός.. και η μάνα μου.. ως ώφελε σαν ελληνίδα μάνα.. άρρενος τέκνου.. θα με είχε πει κάτι.. αλλά ήταν συνεπής.. στην προσπάθεια.. να μην με παραχαιδέψει..
25 / 5 / 2021 .. αυτό που ήθελα να πώ.. με αναστάσεις.. δεν έχω στοιχεία.. να διακυβεύσω την ευθύνη.. για ότι γίνει μετά τον θάνατον μου.. αυτά με τα χθεσινά.. πάμε στα προχθεσινά ( 23 / 5 / 2021 ).. δεν υπαχθεί ερώτημα.. πάμε σιγά-σιγά στις προηγούμενες ( 22 / 5 / 2021 ).. είχα μείνει στον παππού.. μίας φίλης μου.. εκείνη την στιγμή.. θυμήθηκα.. ότι τω όντι.. εκτός από επίμονος.. όταν δούλευε.. ήταν κηπουρός.. αλλά πέρασε η ώρα.. και δεν πρόλαβα.. από την στιγμή αυτή.. μου έρχονται πολλά.. ίσως να χρειαστώ.. περισσότερο χρόνο από ότι διαθέτω σήμερα..
26 / 5 / 2021.. σε ξεχωριστό κομμάτι της διήγηση μου.. θα ξεχωρίζω της αναμνήσεις των δασκάλων μου.. μα ας πάμε στις ερωτήσεις που προέκυπταν.. με την ελπίδα.. να της ικανοποιήσω.. πάλι στα παλιά ( 22 / 5 / 2021 ).. το 2020.. προς το τέλος του.. τώρα σε εξέλιξη.. δεν είχα κανένα στοιχείο.. ίσως να ήταν και τυχαίο.. σας παραθέτω αυτά.. που συνέβησαν στον ίδιο χρόνο.. μαζί σας έχω.. τα στοιχεία για την κατανόηση της υπόθεσης.. και οι 2 σας.. και μόνος να ύμουνα.. δεν παρεξηγούμαι.. στο κάτω κάτω της γραφής.. ο πρωταρχικός στόχος.. ήταν να μάθω ελληνικά.. και αυτός ο στόχος πέτυχε.. οι αναμνήσεις ήταν το bonus..
27 / 5 / 2021.. θα ξεκινήσω με αυτά που εξήγγειλα χθες.. αλλά δεν πρόλαβα.. όπως κάθε μέρα.. και όπως πολύ συχνά προσπαθούμε.. να ξεκινήσουμε από την αρχή μίας ιστορίας.. αν δεν ξέρουμε.. ή μάλλον δεν ξέρω.. να διαχωρίσω.. την αχρή μίας.. με αυτήν μίας άλλης.. εδώ που τα λέμε.. εγώ σας διηγούμαι.. τα πράματα.. με τον ρυθμό.. που ο ίδιος.. τα εξ έλαβα.. θα πάω στο τελευταίο νοσοκομείο.. ίσος για να διηγηθώ.. τι έγινε.. και πως οδηγηθήκαμε.. από το πεθαίνει-δεν πεθαίνει.. στη τωρινή χαρμοσύνη κατάσταση..
28 / 5 / 2021.. πρώτο ξύπμημα.. τελευταίο εγκεφαλικό.. τελευταίο νοσοκομείο (2017).. χωρίς χρόνο.. χωρίς τόπο.. χωρίς αναμνήσεις.. χωρίς ορατές ανάγκες.. χωρίς γλώσσα.. να περιγράψεις αυτόν τον δυσεπίλυτο.. κόσμο που απλώνεται γύρω μου.. και εξ ου.. και σε αυτόν τον χρόνο.. απέκτησα ταυτότητα.. λόγω της αποστάσεις.. μεταξύ του “ήμουν” και των “άλλων”.. η πρώτη ανάμνηση.. ήταν “μπροστή”.. για να εξηγηθώ.. τώρα που προσπαθώ.. φαίνεται.. και μην έχοντας.. στην συλλογή του.. το μυαλό μου.. το “όπλο” της λογικής.. με της “σφαίρες”.. της γλώσσας.. παρ' όλ' αυτά.. έκανε.. δεν ξέρω πως.. και με τι.. την απλοποίηση.. ότι δεν εμφανιζόταν.. ο πατέρας μου.. θα είχε πεθαίνει.. όπως όλα τα αλλά.. θα το είχα ξεχάσει..
29 / 5 / 2021.. μου έρχονται.. τώρα.. βροχηδόν πίπτουν οι αναμνήσεις.. και είναι μία χαρά θέμα.. για σύσταση προτάσεων.. να μάθω την γλώσσα.. έρχεται η στιγμή να προσπαθήσω.. να επικεντρωθώ σε ένα θέμα.. να διυλίζω τον κώνωπα.. θα πάω ξανά.. στο αγαπημένο επεισόδιο της.. μέχρι στιγμής ζωής.. θα σου έλαγα τα αυριανά.. αλλά δεν ξέρω.. τι είναι αυτό που φταίει.. εγώ που είμαι.. λίγο παραπάνω υπερήφανος.. με τον εαυτό μου.. ή είναι τα χάπια.. που είχα καταβροχθίσει.. έκανε την δουλειά.. αλλά το κομμάτι σχεδόν είχε τελειώσει.. και εγώ δεν επικεντρώθηκα..
30 / 5 / 2021.. ας ήταν να επιλέξω.. το ίδιο θέμα με χθες.. τι συνέβη.. τι σκέφτηκα.. πως το αντιμετώπισα.. από το τελευταίο εγκεφαλικό (2017).. ως τα σήμερα.. με την διαφορά.. και την ελπίδα.. αντίθετος με χθες.. να επικεντρωθώ σε ένα θέμα.. ας πάμε πάλι εκεί.. με το που ήρθα.. στο σπίτι της μάνα μου.. στο Κάτω Σούλι του Μαραθώνα.. θέση Σφακώνα (το τελευταίο είχα να το θυμηθώ 50 χρόνια).. της πρώτες ημέρες.. είχα κάποιες ονειροφαντασίες.. ήμουν λέει.. στο μπαράκι.. την “Υδρούσα”.. που περνούσα κάποια από τα βράδια.. το πρώτο χρόνο.. της φοιτητικής ζωής μου (1983).. με αυτές θα ασχοληθώ όταν είναι η ώρα τους..
31 / 5 / 2021.. με το που ήρθα σπίτι.. ποιός ξέρει πως.. ανακάλυψα.. το ίδιο κρεβάτι.. που.. μερικούς μήνες πριν.. ο μεγαλύτερος αδελφός του πατέρα μου (ο θείος Κώστας.. ο γιατρός).. είχε αποβιώσει (1927-2017).. και εμένα για τους ίδους λόγους.. αν περνάμε τοις μετρητοίς.. τους λόγους των γιατρών.. να με υποδεχτεί.. το μόνο όργανο.. που λειτουργούσε ήταν το αυτί.. σε αντίθεση με της άλλες φορές.. την πρώτη και την δεύτερη.. που ακολουθούσε.. από την μνήμη.. και τον λόγο.. που δεν ήταν ορατές.. μέχρι να μιλήσω.. πάντως ήταν εκεί.. εγώ θα μπορούσα να ισχυριστώ.. ότι ήταν και στην τρίτη.. έχοντας κάνει.. αυτή την διήγηση.. υπάρχει κανείς που θα με πιστέψει..
(συνέχεια)